ستاره بان

دلم گرفته بود، از آن دلتنگی هایی که خیلی طول می کشد تا... .

برگ های زرد آویزان یک به یک تکلیفشان معلوم می شد، می افتادند روی زمین
و زیر پاهای خشمگین من خرد می شدند و

من حتی از شنیدن صدای پاییز هم محروم بودم وقتی

بلند بلند از خودم می پرسیدپم "چرا آدم ها اینقدر نفرت انگیزند؟".