ستاره بان

شب بود و سکوت و ستاره و سایه ی ابر بر روشنایی مهتاب ومن و تو
که هیچ نگفته بودیم و هیچ نشنیده بودیم جز سکوت محض و چه ناگفته ها که
نشنیدیم در سکوت منتظر چشم هایمان...